Vorige week adviseerde ik een programmamanager om zichzelf krachtiger neer te zetten. Het gaat bij programmamanagement nu eenmaal niet om leiderschap dat zwaar op bevoegdheden steunt. Integendeel, je moet als programmamanager jezelf “op het schild hijsen.” Een techniek als “mindhacking” kan daarbij behulpzaam zijn.

Drie is een mooi getal

Collega Ronald van Aggelen heeft op dat terrein veel ervaringen opgedaan en ook met zijn gelijknamig boek de term mindhacking gemunt. Een van zijn dringende adviezen is mensen bij keuzen drie alternatieven voor te leggen. Twee keuzemogelijkheden hebben het psychologische nadeel van een instant verlies.  Drie is wat dat betreft prettiger, dus je maakt ruimte voor de ander. Daarbij kan je erop letten dat je eigen voorkeur er aantrekkelijk uit ziet, zodat de ander naar die keuze wordt verleid.

Twee dwingt tot verandering

Toch heb ik ter plaatse de programmamanager geadviseerd juist twee keuzemogelijkheden open te laten voor de projectleider die aarzelt. Waarom? Juist om de middenpositie niet mogelijk te maken. Er gaat meer kracht vanuit, je dwingt meer en je vermijdt de optie gewoon doorgaan. Het is het verschil tussen een T-splitsing en een kruispunt: in het eerste geval kan je niet door blijven gaan op de vertrouwde route. Je laat zien dat het echt anders moet en jij, programmamanager, bent van de verandering. Het positioneert de programmanager in dit geval. En dat is in die situatie heel nodig.

Zie verder: R. van Aggelen, Mindhacking – de praktijk van beïnvloeden, Futuro, 2016