Gisteren had ik een discussie met enkele programmamanagers. Eén van hen worstelde met een manager die opdrachtgever van zijn programma zou moeten zijn. De programmamanager vertelde dat hij in hun organisatie sponsor van het programma wordt genoemd. Hij typeerde zijn relatie met de opdrachtgever als “afstandelijk”, volgens hem dus geheel in lijn met de betekenis van het woord sponsor.

Financieel belang

Volgens de Dikke Van Dale is een sponsor iemand die voor een doel of activiteit geld beschikbaar stelt. Deze omschrijving geeft dus niet zozeer afstand aan, als wel een zeker financieel belang in de onderneming. Natuurlijk is een programma gebaat bij financiering, maar het beschikbaar stellen van geld geld is slechts één van de functies van een opdrachtgever. In een programma verwacht je veel meer van een opdrachtgever: beslissen en ervoor zorgen dat de organisatie meewerkt aan de uitvoering van het programma. Kortom, een programmamanager met alleen een sponsor moet op zoek naar een echte opdrachtgever. 

Beslisser

Dat kan door de betreffende manager wijzen op zijn rol als beslisser, ofwel degene die wil dat het programma er komt en die vervolgens de mogelijkheden schept om het programma uit te voeren. Dat vergt grote betrokkenheid en besluitvorming op de momenten die de programmamanager aangeeft. Afstandelijkheid is in veel gevallen volstrekt onvoldoende: als dat het gevolg van de titel sponsor is, dan geeft het begrip opdrachtgever waarschijnlijk veel beter aan wat je nodig hebt.

In de lijn met de definitie van Van Dale kan je daarnaast waarschijnlijk niet zonder sponsoren, maar dan niet alleen als financier maar ook als iemand die bv. ook menskracht of zijn eigen persoon inzet om het programma te ondersteunen. Een echte opdrachtgever zorgt er vervolgens voor dat sponsoren tot één beslissing komen welke richting en strategie het programma daadwerkelijk gaat volgen.