Dat de verwarring tussen doel en resultaat tot ellende kan leiden lezen we in de NRC van 19 januari jl. Daar het trieste verhaal van de plantjestellers die goedwillende boeren het leven zuur hebben gemaakt. Lees dat en huiver.Download plantjes.pdf

Met contracten heeft het ministerie van Natuurbeheer boeren verleid om allerlei maatregelen te treffen om de natuur te bevorderen in de weilanden.

En dan komt na zes jaar de Dienst tellingen: en wat blijkt? De maatregelen zijn uitgevoerd, maar er zijn niet 15 plantensoorten doch slechts 6 plantensoorten bijgekomen. En daarom moeten de boeren hun euro’s teruggeven: en dat zijn forse bedragen. In het artikel beschrijft een betrokkenen dat door allerlei omstandigheden (verdroging, verzuring etc) de plantjes niet zo goed groeiden als gedacht. En dat dus de maatregelen niet effectief genoeg waren. Is dat de schuld van de boeren? Nee, zij zijn mijns inziens te goeder trouw geweest (samen met de landbouwconsulent en het ministerie). Zij hebben gedaan wat ze konden. Maar ze hebben ook een wurgcontract afgesloten. Je kunt nooit een effect beloven en dat contractueel aftimmeren. De maatregelen ja, de effecten nee. Een dure les.