Een mooi blog van Martijn Vroemen. Hij introduceert het Volkstuinteam. Boodschap: er zijn er veel van, ze noemen het team, maar het is één van de vele vormen. 

Collegialiteit

Het is een opluchting om te horen dat niet elke groep een team hoeft te zijn. In het spraakgebruik wordt een verzameling mensen al gauw een team genoemd (denk aan managementteam: noch management noch team zegt men dan op de werkvloer). In gesprekken met Martijn kiezen „teams” vaak voor de metafoor Volkstuinteam. Kenmerken: mensen werken vooral aan hun eigen taak en er is sprake van collegialiteit. Dat is voor veel groepen goed genoeg. In andere vormen van teams neemt de mate waarin men bereid is anderen tot zijn eigen tuintje toe te laten, een belangrijke rol.

Ego niet zo belangrijk

Het zou interessant zijn te zien in hoeverre teams in programma’s ver ontwikkelde teams zijn. Ik denk slechts in beperkte mate. Het is natuurlijk gewenst iedere verzameling een team te noemen, maar op welke plekken heb je echte teams nodig? Bijvoorbeeld het High Performance Team? Het grappige van het model van Vroemen is dat hij constateert dat deze vorm slechts zelden voorkomt: namelijk wanneer ego niet zo belangrijk is en dan nog tijdelijk ook.

Ik denk dat we in programma’s blij moeten zijn met goed functionerende Volkstuinteams en Taakverantwoordelijke teams. Aan de programmamanager de schone taak om hieraan te werken, maar dan zonder de ambitie overal Ondernemersteams te creëren laat staan HPteams!