Als je een rondgang langs een willekeurig aantal programmamanagers maakt, kan je altijd te horen krijgen krijgen dat het erom gaat om duidelijke rollen, taken, bevoegdheden en procedures vast te leggen. En als je dan zo’n lijstje van taken in handen krijgt, staan daar de volgende zaken op: borgen van projecten, ondersteunen van de uitvoering, afstemmen, implementeren van projecten, ontwikkelen van visies etc. 

Het probleem is dat de betreffende woorden geen actienemer kennen. Niemand behoeft iets te doen, omdat “er een voorstel komt.” Zomaar uit de hemel! Je hoeft er niets voor te doen! Vooral politici maken zich schuldig aan dit gratis besluitvormen. De Provinciale Staten van Overijssel hadden er totaal geen moeite mee te besluiten dat de CO2-reductie van de Essent-miljarden niet in 2020, maar in 2017 tot stand zou komen. Alsof voor zo’n doelstelling niet keihard gewerkt moet worden!

Ook woorden als borgen, afstemmen en implementeren zijn vaag en actieloos. Wat is dan implementeren? Wanneer is het klaar? Wat dan precies? Ook borgen klinkt waanzinnig concreet en vast, maar wanneer is iets geborgd? De programmamanager moet extra voorzichtig en kritisch zijn. Zij zal de managers of bestuurders voortdurend moeten bestoken met vragen als bovenstaande. Daar wordt zij niet populair van, maar misschien zal het teleurstellingen wel voorkomen.