In mijn huidige opdracht wemelt het van organen en mensen die  “sturen” of zouden willen sturen in het programma en de bijbehorende projecten. Het opvallende is dat er weinig van diezelfde organen beslissen. Het gaat zelfs zover dat een voorzitter van een stuurgroep mag beslissen dat hij de beslissing voorlegt aan een hoger orgaan.

Wat is sturen dan anders dan beslissen?
Ooit promoveerde mijn hoogleraar op het proefschrift Besturen is beslissen. Misschien is dat hier niet de bedoeling. Sturen in de meest letterlijke zin is richting geven aan iets. Daarvoor heb je invloed nodig: namelijk iets gedaan krijgen van iemand dat deze oorspronkelijk niet van plan was. Het is niet hetzelfde als beslissen want dat is een eindoordeel. Sturen is eerder meedoen de kar in een bepaalde richting te krijgen.

Beslissen is in deze organisatie iets wat niet eenduidig aan één persoon gegeven is. Daar zitten allerlei mensen en organen omheen om “mee te sturen”. En dan zijn er hogerop altijd weer organen die het stokje overnemen om op hun beurt te sturen en te beslissen. Kortom, traagheid en verwarring alom, veel menen de zich willen bemoeien met de opdracht doch weinigen die het gegund is de eindbeslissing te nemen. Waarom doen mensen in organisaties dit elkaar aan?