Deze week met twee ernstig verschillende programmamanagers gesproken. De ene werkt bij een gemeente en worstelt vooral met de vraag hoe hij de directeuren kan interesseren in zijn programma. De ander bij een accountantsbureau. Hij ziet als voornaamste opgave hoe hij de partners van het bureau bij het programma kan betrekken.

Zwemmende programmamanager

De gemeentelijke programmamanager werkt rechtstreeks met de wethouder. Deze is een fervent voorstander van het programma, omdat het heel goed aansluit bij het collegeprogramma.  Hij wil zich echter niet bemoeien met de organisatorische aspecten. Dat laat hij over aan de ambtelijke dienst. De directeuren zitten er echter niet op te wachten. Het betekent namelijk dat budgetten anders verdeeld moeten worden en dat capaciteit aan de lijn onttrokken moet worden. Geen van hen wil echt als ambtelijk opdrachtgever optreden, zij laten de programmamanager wat zwemmen. 

Ambitieuze directeur

Bij het accountantsbureau ligt het geheel anders. Daar heeft de directeur veel en hoge ambities. Hij merkt echter bij de wat oudere partners in het bureau op zijn minst enige scepsis. Zij zeggen wel ja, maar de vraag is of zij in woord en daad de uitvoering van de ambities van harte gaan ondersteunen.  

Twee schaakborden

Het is precies het dilemma waar de programmamanager vaak mee wordt geconfronteerd: commitment van de leiding en tegelijkertijd dat van de kernspelers. Op die schaakborden moet hij/zij acteren. In het eerste geval denk ik dat de programmamanager er goed aan doet de directeuren voor het blok te zetten: “heren, het is uw probleem als u straks aan de wethouder moet vertellen dat er geen programma is uitgevoerd en dat de collegedoelstellingen niet zijn gehaald.” 

Halfslachtige steun is geen steun

In het tweede geval doet de directeur er goed aan zijn ambities te gaan delen met de partners. Vooral lijkt mij in zijn situatie dat hij niet alleen de doelen, maar ook de consequenties ervan in termen van activiteiten, benodigde tijd en middelen laat bepalen door alle partners. In zijn geval is halfslachtige steun een enorm risico. In een professionals organisatie pikken alle medewerkers dit soort halfslachtige signalen feilloos op.

En eigenlijk is halfslachtige steun in beide gevallen desastreus voor een programma: de strategie om die steun te verkrijgen zal verschillen. Maar zonder steun kan geen enkel programma draaien, zo bleek deze week maar weer eens.