Sinds 2006 werken vier woningcorporaties en de gemeente Rotterdam samen aan de verbetering van de leefomgeving op Zuid. Onlangs hebben Mans en Deetman een kritisch rapport uitgebracht aan de burgemeester van Rotterdam met een oproep tot de vorming van een nationaal programma, maar liefst. Wat dat gaat uithalen moet je maar afwachten. Want op een recente site (De Echo) wordt verhaald dat de samenwerking een groot probleem is: “De sociale dienst, welzijnsinstellingen, deelgemeenten: allemaal hadden ze hun eigen agenda….Rond de verkiezingen is de bestuursgroep Pact op Zuid in één jaar niet bij elkaar geweest!”

Losse projecten leiden tot fragmentatie

In datzelfde artikel komt ook Derk Loorbach aan het woord. Hij heeft twee jaar gelden een kritische evaluatie over het programma geschreven. Hij wijt het falen van het Pact aan de “projectmatige” aanpak van de gemeente. Er zijn talloze projecten opgestart, zodat er na twee jaar maar liefst 650 losse projecten liepen. Dat leidde tot fragmentatie en kortzichtigheid.

Visie en doelen

Frappant is dat je nergens iets leest over ontbrekende doelen. Zijn problemen (hoge werkloosheid, te veel lage inkomensgroepen, lage scholing) vertaald in een gemeenschappelijke visie en doelen voor het gebied? Vorige week schreef ik over het programma Binnenstad. Daar gaat het om een “city lounge” en concreet over meer bezoekers, meer inwoners en meer arbeidsplaatsen. Als je dat op de rechter Maasoever voor elkaar krijgt, waarom dan niet aan de overkant? Je kunt er natuurlijk nog meer overheidsinstantanties bijroepen, maar als je deze eerste stappen van een programma vergeet, verval je volgens mij van kwaad tot erger.