Managen van samenhang

Programmamanagement is het managen van samenhang. Deze stelling poneert Martin van Eijk in een paper dat hij schreef in het kader van zijn opleiding Strategisch Programmamanagement. Hij verzet zich daarmee tegen de opvatting dat programmamanagement erop gericht is de samenhang tussen projecten te managen. Het is interessant te zien waar hij zijn stellingname op baseert.

PGM leidt tot initiëren nieuwe initiatieven

In de eerste plaats stelt Van Eijk dat programma’s beogen strategische doelen dichterbij te brengen: projecten zijn hierin niet bepalend. Niet alleen projecten maar ook andere activiteiten en inspanningen dragen bij aan strategische doelen. In de tweede plaats zou de stelling leiden tot het managen van alleen de bestaande projecten. Terecht constateert Van Eijk dat programmamanagement ook gaat over het opsporen en kiezen van nieuwe initiatieven. 

PGM heeft echter de veel bredere strekking dat ook de samenhang met de organisatie en de omgeving gemanaged moet worden. Opdrachtgever en de rest van de deelnemende organisaties behoren heel duidelijk tot het taakgebied van de programmamanager. 

Programma voor keten: opsporen-vervolgen-veroordelen-uitzitten

Het is interessant om te zien dat Van Eijk programmamanagement als een belangrijk voertuig ziet om de Nederlandse Politie opnieuw in te richten. Zowel ontwikkelende als ondersteunende programma’s spelen hierin een rol.

Mijns inziens kan de effectiviteit van de Nederlandse justitie geholpen worden als alle partijen (politie, Openbaar Ministerie, rechterlijke macht en uitvoerende instanties) zich verenigen in een ketenprogramma waarin zij gezamenlijk het terugdringen van criminaliteit door middel van succesvolle opsporing, en veroordelingen tot doel nemen. Alleen maar opsporen heeft geen zin, als het OM niet vervolgt. En dat heeft weer geen zin als de rechter niet veroordeelt. Tenslotte hebben veroordelingen ook geen zin als blijkt dat de straffen niet ten uitvoer worden gelegd.

Alleen een programma dat al deze stappen in het ketenproces omvat, kan de problematiek in zijn totaliteit oplossen. Elke andere benadering zal uiteindelijk tekort schieten, zoals ook de Algemene Rekenkamer constateerde. Dan kan Opstelten krokodillentranen plengen dat het een lieve lust is, maar dat gaat niet helpen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.