Bij Nuon heeft mijn collega Edwin Kaats als programmamanager Keten geholpen bij het selecteren, prioriteren en onderling afstemmen van projecten. Dit met het doel de samenwerking binnen de organisatie te verbeteren en de keten eenvoudiger en transparanter te maken. Een interessante opgave waarbij de programmamanager vooral de samenwerking tussen de ketenpartners heeft bevorderd. Zie ook Case Nuon.

Dit voedt mijn ervaring dat veel programma’s juist opgezet worden om de samenwerking tussen afdelingen of zelfstandige organisaties te bevorderen. Verkokering of silovorming is bij veel organisaties, zowel bij overheid als in het bedrijfsleven, problematisch. De opgave van een programmamanager is daar juist om die verkokering te doorbreken. Dat lukt vaak door doelen te identificeren die zijn te beschouwen als de fries over de zuilen van een Griekse tempel. Door deze doelen voortdurend naar voren te brengen kan de programmamanager de verbinding tussen de onderdelen tot stand brengen. Wat daarvoor echter absoluut noodzakelijk blijkt te zijn, is een opdrachtgever die gaat over het totaal en niet de manager is van een van de zuilen. Dat was ook bij Nuon het geval (Organisatie Nuon).