Op de website van de Stichting Maatschappij, Veiligheid en Politie een interessante beschouwing over noodzakelijke vernieuwingen bij de politie. Onder de omineuze titel Kogel door de kerk constateren enkele schrijvers dat veranderingen bij de politie al doende worden ingevoerd. En dat door een versnipperde organisatie de vernieuwingen niet echt blijvend zijn. Ook zijn veel vernieuwingen in enthousiasme gestart en halen deze door datzelfde enthousiasme wel een soort eindstreep. Het borgen echter is problematisch door een gefragmenteerde structuur. Verder buitelen de vernieuwingen over elkaar heen: het risico bestaat dat je dan ook niet iets echt afmaakt.

Bureaucratie

De schrijvers stellen dat door de vele programmabureaus bureaucratie is ontstaan. Dat is natuurlijk niet de bedoeling. Maar tegelijkertijd constateren de schrijvers dat die bureaus niet kunnen aantonen dat er ook daadwerkelijk resultaten zijn geboekt: “Er is geen systematisch overzicht noch een analyse van opbrengsten en effecten van de verschillende veranderingsprocessen.” Natuurlijk kan je je verontwaardigd tonen over bureaucratie, maar het ontbreken van inzicht in effecten is een veel ergere kwaal.

Elke serieuze programmamanager is erop uit de veranderingen wel degelijk te verankeren in de organisatie. Dat hij/zij daarbij afhankelijk is van de medewerking van de staande organisatie spreekt voor zich. Constateren dat de wil bij sommige korpsen ontbreekt, brengt de vraag op wat je daarmee moet doen. Je kunt accepteren dat sommige korpsen zich anders ( slechter?) ontwikkelen dan andere. Dat is een variëteit die je kunt toestaan (gedogen zeg maar). De daaruit resulterende variëteit wordt voor iedereen zichtbaar en daar zullen vragen over ontstaan. Die vragen kunnen leiden tot aanpassingen, en veranderingen.

Centralisatie

De vraag is natuurlijk of de politiek en maatschappij accepteren dat er verschillen zijn tussen korpsen.  Ik geloof dat het huidige klimaat niet tolerant is ten aanzien van deze verschillen, zeker niet wat betreft de slechter presterende korpsen. Geen wonder dat de roep om centralisatie steeds sterker wordt. Dan neem je de verantwoordelijkheid weg bij de korpschefs van de politie en zadel je de centrale korpschef op met de klus 26.000 man beter te laten functioneren. Het is maar wat je wil.