Meestribbelen

Meestribbelen noemt een directeur van een gemeentelijke dienst het gedrag van sommige van zijn collega’s. Wij raakten aan de praat over zijn ervaringen met programma’s. Programma’s doen vergt dat organisaties samenwerken. En wel op alle niveaus van de organisatie: en de leiding en de medewerkers. Het fenomeen dat echter gaat werken, is veel welwillendheid maar geen levering van de afgesproken bijdragen.

Praktische bezwaren

Met de wethouder erbij zeggen de diensten allemaal volmondig “ja”  tegen de doelstellingen van het programma en de daartoe benodigde inspanningen inclusief menskracht. Opgelucht verlaat de programmamanager in veel gevallen de kamer van de wethouder: nu gaat het dan gebeuren. De volgende dag wendt hij zich tot de dienst waarvan de directeur bij de wethouder beamend knikte: dan komen er allerlei bezwaren waardoor de medewerking toch niet tot stand gaat komen. De teksten kennen we allemaal: “nu even niet”, “kom volgende maand nog eens langs” , “ik wil wel maar het afdelingshoofd”. 

Stroef en moeizaam

Het eind van het liedje is dat de programma stroef en moeizaam verloopt, als het al van de grond komt. Allerlei excuses worden aangevoerd waarom het niet gaat lukken,. Het vergt van de programmamanager vasthoudendheid om telkens maar weer de bezwaren te ontkrachten. Uiteindelijk moet hij escaleren, terug naar het gemeentelijke managementteam of naar de wethouder. Enzovoort, enzovoort. De term “meestribbelen”  is zeer treffend gekomen. Laten we hopen dat het verschijnsel niet zo algemeen is dat dit nu al het woord van 2010 wordt.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.