ICT en programmamanagement

Deze week heb ik voor een 50-tal ICT-adviseurs van gemeenten een verhaal gehouden over programmamanagement. In de praktijk lopen zij tegen tal van problemen waarvoor programmamanagement een oplossing kan bieden. Toch merk je dat er hogere verwachtingen aan programmamanagement worden gesteld dat reëel is. “Integrale afstemming en resources. Grip op verandering. Management onderlinge afhankelijkheden. Zorgdragen voor draagvlak en acceptatie gebruikers.”

Samenhang: meer dan afhankelijkheid tussen projecten

Ik merk dat het woord samenhang vaak wordt gebruikt. Bij doorvragen blijkt dat men dan de afhankelijkheid in tijd bedoelt: eerst dit, dan dat. Daar heb je een goede planning van de projecten voor nodig. Geen programmamanagement. Ook het verdelen van resources (menskracht, euro’s) is een vraagstuk waarvoor je programmamanagement niet nodig hebt. Ook draagvlak en acceptatie is niet iets wat je even reglet met programma’s.

De organisatie meekrijgen

Bij deze reacties merk je vaak dat ook zaken als grip op veranderingen en “de organisatie mee krijgen” genoemd worden als voordelen van programmamanagement. Daar spreekt een zekere mate van control vanuit de top uit. Waarom moet ik als programmamanager de organisatie mee krijgen? Waarom beweegt het programma niet mee met de organisatie? Wie zegt dat het programma voor loopt? Deze uitspraken duiden op een bepaalde opvatting over veranderingen: nl. dat iemand iets bedenkt wat goed zou zijn voor de overige medewerkers. Het is slechts een kwestie van “uitrollen”, “intrainen” of “medewerkers door de wasstraat halen”. Tamelijk mechanistisch en instrumenteel.

Programma’s gaan inderdaad over doelen, gewenste effecten die vaak een andere werkwijze of gedrag impliceren. Van opleggen of even door de wasstraat halen is vaak geen sprake. Veranderingen vergen juist de nodige vasthoudendheid en “meebewegen” met de organisatie. Het is frappant dat juist ICT-adviseurs in programma’s zitten waarbij een reeds vastgestelde technologie verkocht moet worden. Dan moeten de mensen gehoorzamen aan het systeem, in plaats van dat het systeem zich aanpast aan de gewoonten en behoeften van de medewerkers. 

Zo denkt Steve

Voor deze ICTers is het boek “Zo denkt Steve” een must. De oprichter van Apple is het zeldzame voorbeeld van het maken van ICT die de gebruiker echt centraal stelt. Dat dat veel zweet en tranen kost blijkt uit dit boek. Geen gemakkelijke oplossingen, maar doorgaan tot het gaatje is wat Jobs laat zien. En toewijding aan gebruikersgemak tot in de laatste pixel. Kortom, vasthoudendheid en trouw aan de gebruiker is wat de echte programmamanager maakt, en niet het erdoor drukken van een of ander systeem dat de ICT-afdeling heeft ontworpen of heeft gekocht.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.