Oncontroleerbaar kabinet

Tweederde van de doelen van het kabinet is oncontroleerbaar. Het onderzoeksbureau van de Tweede Kamer constateert dit na het doorvlooien van de begrotingen van de departementen. Wel rapporteren de ministeries over hun prestaties, maar men zwijgt over de effecten en de kosten. Aldus vandaag een bericht op teletekst 10501   en in de NRC (NRC). In mei zei de Algemene Rekenkamer ook al dat de doelen weinig specifiek, inconsistent en onhaalbaar waren. Voor mij is dat des te merkwaardiger, omdat de ministeries over elkaar heen buitelen om programmadirecteuren c.q. -managers aan te stellen. Kijk bijvoorbeeld eens in de organogrammen van BZK en VROM.

De kritiek van de onderzoeksbureaus van de Tweede Kamer is nu precies de reden warom veel organisaties niet meer tevreden zijn met het doen van projecten. Projecten leveren misschien (maar ook niet altijd!) het gewenste product op, maar of dat helpt blijft onbelicht. Goed programmamanagement (of programmatisch werken) verhelpt dat euvel. Al eerder (Programmaminister) heb ik aan de orde gesteld dat veel organisaties op de verkeerde manier beginnen: men stelt eerst een programmadirecteur aan, die weer assistenten aanstelt, die weer medewerkers nodig hebben enz. Daarna gaan ze met zijn allen bedenken hoe het programma eruit zal zien. Dan ben je al gauw een jaar verder: feitelijk heb je dan nog niets gedaan. Geen wonder dat de Tweede Kamer dit nu constateert, denk ik dan.

Daarna krijg je dan het ongeduld van departementen en kamerleden. Effecten treden nl. niet meteen op. Je moet eerst veel inspanningen verrichten, en dan mag je in je handen knijpen als de effecten (bv. reductie van CO2-uitstoot, minder recidive, minder files) nog in dezelfde regeerperiode optreden. Bovendien suggereer je dat concrete doelen afrekenbaar en afdwingbaar zijn zoals een opgeleverde tunnel e.d. Dat leidt mijns inziens in bepaalde gevallen tot wurgcontracten (wurgcontract). Je kunt dus waanzinnig concreet worden, maar of je bent irreëel bezig of je tuigt een enorm meetcircus op. De ministers zouden er dan goed aan doen de Tweede Kamer te waarschuwen voor overdreven verwachtingen c.q. verantwoordelijkheden en voor overdreven kostbare monitorsystemen. Die hebben vaak ook perverse gevolgen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.