A Perfect Mess is de verrassende titel van een Amerikaans boek van Eric Abrahamson en Daniel Freedman. Je hoort vaak dat programmamanagement zo structurerende werking heeft in organisaties die alles tegelijk doen. Nu dan een boek waarin de chaos positief wordt belicht, althans waar de kosten van opruimen en georganiseerd raken en blijven nadrukkelijk aan de orde komen. Kortom, de stelling is dat als organisaties zich zouden realiseren hoeveel energie het kost om op te ruimen en opgeruimd te blijven, dan zouden ze zich wel twee keer bedenken.

Inkijk exemplaar

Ik moet wel bekennen dat ik alleen het eerste hoofdstuk gelezen heb. Dat komt doordat ik een iPad heb en het eerste hoofdstuk van veel boeken als inkijk exemplaar kan downloaden (in dit geval van de Amerikaanse winkel). De rest van het boek moet ik nog gaan lezen. De auteurs stellen dat de opbrengsten van netheid worden overdreven en de kosten genegeerd: het lijkt wel de businesscase van een project of programma.

Ernstige waarschuwing

Het boek belooft omstandig aan te tonen dat tamelijk (let op dit bijwoord!) ongeorganiseerde mensen en instellingen vaak efficiënter, creatiever, en flexibeler zijn dan zeer georganiseerde mensen en instellingen. Dat is dan een ernstige waarschuwing aan het adres van programmamanagers. Natuurlijk is het mooi dat de winst van programmamanagement een hoge mate van structuur is: het grote verband wordt duidelijk. Maar voortdurend in de weer zijn om het programma nog gedetailleerder te maken, de organisatie (taken, rollen, verantwoordelijkheden) tot in de puntjes te beschrijven en de voortgangsrapportages alsmaar uitgebreider te maken, is contraproductief. 

Ik ga nu verder lezen. Ik hoop in de hoofdstukken “Mess and Organizations” en “Messy Leadership” wat lijnen te ontdekken hoe programmamanagers enige “rommel” kunnen accepteren en daar hun voordeel mee te doen.

Eric Abrahamson and David H. Freedman, A Perfect Mess, New York: 2007